Για ποιο λόγο ψηφίσαμε στις πρόσφατες εκλογές και βγάλαμε ως πλειοψηφία το ΠΑΣΟΚ να μας κυβερνήσει; Για να μας υποβάλλουν όρους το ΔΝΤ και η Κομισιόν για το πώς θα μεταχειριστούμε τα οικονομικά μας, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που προκαλούμε εμείς για την ακρίβεια οι έλληνες πολιτικοί στην οικονομία του κράτους, δεν θα έπρεπε σε μία δημοκρατία να αποφασίζει ή τουλάχιστον να παίρνει θέση ο λαός, αυτοί που ψήφισαν περί των σημαντικών θεμάτων που πλήττουν την Ελλάδα;
Όπως μας διδάσκει η ιστορία του ανθρωπίνου γένους, το κατεστημένο έχει δημιουργηθεί ώστε μία μειοψηφία ισχυρών ανθρώπων, μία οικονομική ολιγαρχία να χειραφετεί και να κυβερνά τη μάζα, την πλειοψηφία του κόσμου που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σε όλα τα εμπόδια της κοινωνικής και ατομικής ζωής. Οι πολιτικοί είναι οι εκπρόσωποι της μειοψηφίας αυτής και κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να συντηρήσουν και να ενισχύσουν ακόμα περισσότερο –εις βάρος των υπολοίπων- τους ισχυρούς.
Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία είναι σαν ένα αυτοκίνητο με τεράστια αποθέματα δύναμης στον κινητήρα του(συνολική ιπποδύναμη), που όμως κατά τη μεταφορά της δύναμης αυτής στους τροχούς του οχήματος το μεγαλύτερο ποσοστό της ισχύος χάνεται σε θερμότητα και μόνο ένα μικρό μέρος αυτής της ισχύος καταφέρνει να κινεί τους τροχούς του. Εμείς, είμεθα η θερμότητα, η κίνηση το σύστημα, και ο οδηγός η οικονομική ολιγαρχία και τα συμφέροντα της.
ΥΓ: Ψήφισα και εγώ, αλλά όλα τα κόμματα συλλήβδην, διότι ήμουν στους αναποφάσιστους και δεν ήθελα να αδικήσω κανέναν. Δύσκολο να αποφασίσεις όταν ξέρεις ότι δεν θα έχει καμία απολύτως αξία η ψήφος σου.
polarstream, το θέμα της άμεσης δημοκρατίας βασάνιζε και βασανίζει κάποιους ανθρώπους ανελέητα.
Θα καταθέσω εδώ ένα δείγμα άμεσης δημοκρατική συμπεριφοράς, το οποίο, όλως περιέργως, ενώ αναφέρεται συχνά στην ξένη βιβλιογραφία, στη χώρα μας, όπως διαπίστωσα δεν τυγχάνει εισόδου καν ευήκοων ώτων. Το λέω αυτό διότι ενώ το εξαπόστειλα προς δεκάδες κατευθύνσεις, διαπίστωσα πλήρη αφασιακή αντίδραση.
ΑΝΤΙΔΟΣΙΣ. ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Ένα μέτρο με το οποίο κατέστησαν αδύνατη την φοροδιαφυγή των πλούσιων πολιτών οι Αθηναίοι. Ένα μέτρο που εάν εφαρμόζονταν σήμερα θα έλυνε εντελώς και οριστικά το ζήτημα της φοροδιαφυγής των μεγάλων εισοδημάτων.
Οι Αθηναίοι υποχρέωναν τους πλουσιότερους των δέκα φυλών να κατασκευάζουν πολεμικά πλοία. Κάθε φυλή εξέλεγε 120 πρόσωπα μεταξύ των πλουσιοτέρων. Οι μισοί απ’ αυτούς που ονομάζονταν συμμορία, συνενώνονταν μ’ όλες τις συμμορίες των άλλων φυλών και διαιρούνταν, όλοι μαζί σε τέσσερις συμμορίες των 300 ατόμων η κάθε μια.
Οι εναπομένοντες μισοί των δέκα φυλών, που περιελάμβαναν τους λιγότερο πλούσιους, παρέμεναν επικουρικοί και συνεισέφεραν ανάλογα. Η κάθε μια από τις τέσσερις συμμορίες είχε δικό της στρατό και δικό της ρήτορα.
Πλούσιοι θεωρούνταν όσοι είχαν περιουσία δέκα ταλάντων.
Εάν κάποιος από τους πλούσιους, που τους υποδείκνυε η κάθε φυλή, ζητούσε την απαλλαγή του από την τριηραρχία (έξοδα κατασκευής, συντήρησης), με την δικαιολογία ότι δεν είναι πλούσιος, τότε δικαιούνταν ο οποιοσδήποτε άλλος πολίτης να δηλώσει αποδοχή του αξιώματος, υπό τον όρο να ανταλλάξει την περιουσία του με την περιουσία του ενιασταμένου. Η πράξη αυτή καλούνταν αντίδοσις.
Είναι ολοφάνερο ότι κανείς πλούσιος δεν θα ήταν πρόθυμος να ζητήσει απαλλαγή από την τριηραρχία, κινδυνεύοντας ν’ ανταλλάξει την περιουσία του με την περιουσία κάποιου, ο οποίος διέθετε μικρότερη από την δική του.
Η αντίδοση ίσχυε στην τριηραρχία, στην χορηγία, στην εστίαση και στην γυμνασιαρχία. Οι δημόσιες αυτές λειτουργίες ήταν ετήσιες και επομένως κάθε χρόνο γίνονταν αντιδόσεις.
Ο ενιστάμενος, αυτός δηλαδή που ζητούσε απαλλαγή, όφειλε να υποδείξει αυτόν που θεωρούσε πλουσιότερό του. Εάν ο τελευταίος αυτός αμφισβητούσε τον ισχυρισμό του ενισταμένου, ακολουθούσε δίκη, ειδική για την περίπτωση αυτή. Κατ’ αυτή ο καθένας τους ορκίζονταν ότι ορθώς και δικαίως αποφαίνονταν για την περιουσία του, και εντός τριημέρου υπέβαλλε λεπτομερή κατάστασή της. Μετά απ’ αυτό παραπέμπονταν η υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο, στο οποίο γίνονταν συζήτηση περί της αξίας της περιουσίας, περί των βαρών της κλπ. (Δημοσθ. Προς Φαίν. 5).
Εν τω μεταξύ, καθένα από τους διάδικους προφυλακτικώς μπορούσε να κατάσχει την περιουσία του αντιδίκου του και να την σφραγίσει (Δημοσθ. Κατά Μειδίου 79). Η εναλλαγή της περιουσίας (αντίδοση) λάμβανε χώρα πριν από την έκδοση της δικαστικής απόφασης (Ισοκρ. περί αντιδόσεως 5).
Στην αντίδοση περιλαμβάνονταν η εναλλαγή όλης της περιουσίας, τα ζώα οι δούλοι (Λυσίου περί αντιδ. 1), οι αποκτήσεις (Δημοσθ. Κατ’ Αφόβου Β, 17), και τα χρήματα (Δημοσθ. Προς Λεπτίνη). Κατ’ εξαίρεση απαλλάσσονταν από την αντίδοση τα μεταλλεία («πλην των εν τοις έργοις τοις αργυρίοις»), οι κληρουχίες (Δημοσθ. Περι Συμμοτιών 16), τα κοινωνικά δηλαδή τα αδιαίρετα και οι περιουσίες που συνεπάγονται προσωποπαγείς υποχρεώσεις, όπως η διατροφή της μητρός.
Κατά την συζήτηση της αντίδοσης ήταν δυνατόν να συζητηθούν ορισμένες εξαιρέσεις των ανταλλακτέων.
Είναι αξιοθαύμαστη η απλότητα αλλά και η αποτελεσματικότητα του φορολογικού αυτού μέτρου. Παραδίδει η πολιτεία τους πλούσιους πολίτες στο έλεγχο της υποχρεωτικής ειλικρίνειας του καθενός, και προς την πολιτεία και προς στους ανθρώπους της ίδιας οικονομικής επιφάνειας. Από τις πολλές αναφορές σε συγκεκριμένα περιστατικά που διαθέτουμε, από τους ρήτορες της εποχής, είναι φανερό ότι η διαδικασία αυτή εφαρμόζονταν συχνά. Και ο Ισοκράτης και ο Δημοσθένης υπήρξαν αντίδικοι σε περιπτώσεις αντιδόσεων.
Βιβλιογραφία: «ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ».
Ι. Δ. Ζέπος
Πράγματι αυτή ήταν η διαδικασία της αντίδοσης στην Αρχαία Αθήνα και όντως ήταν ένας δίκαιος και δημοκρατικός θεσμός για τη δίκαιη και ισότιμη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες που δεν άφηνε πολλα περιθώρεια στους τότε φοροφυγάδες γιατί υπήρχε άμεσος κίνδυνος να χάσουν την περιουσία τους σε αντίθεση με σήμερα που θεωρείται εθνικό μας σπορ και μάλιστα των οικονομικά προνομιούχων αυτής της χώρας, «των εχόντων και κατεχόντων» .
Η πολιτεία, όταν θέλει, μπορεί …. Αλλά για να θέλει θα πρέπει να απεκδυθεί των διαπλεκομένων συμφερόντων με τους οικονομικούς αυτούς κύκλους που την υποχρεώνουν σε υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις …Χρειάζεται «αρετή και τόλμη» από τις κυβερνήσεις για να αποφύγουν την εμπλοκή τους σε τέτοια κυκλώματα….. Πάνω απόλα όμως μια τέτοια κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι στελεχωμένη από ανθρώπους που οχι μόνο είναι ανεπηρέαστοι από τέτοιες σειρήνες αλλα, να είναι αποδεδειγμένα, άνθρωποι έξω απο κάθε τέτοιο κύκλο, όπως είναι πολλοί μη «επώνυμοι» που ως αφανείς ήρωες προσπαθούν να αναδειχθούν μέσα απο τη δουλειά τους και την αξιωσύνη τους… πέραν αυτών όμως χρειάζονται και ελεγκτικοί θεσμοί από έντιμους ανθρώπους και ένας τέτοιος θεσμός θα μπορούσαμε να πούμε οτι είναι ο δικαστικός όπως εύστοχα χρησιμοποιήθηκε από του προγόνους μας…..
Λοιπόν, «ιδού η ρόδος, ιδού και το πήδημα…» κύριοι της εκτελεστικής εξουσίας…
Αγαπητέ polarstream,
Σχετικά με την εμπλοκή του ΔΝΤ και της Κομισιόν στα οικονομικά μας πράγματα, δυστυχώς με το υπάρχον καθεστώς της Ευρωπαικής Ενωσης, επειδή ακριβώς πρόκειται για μια κατά βάσιν οικονομική κοινότητα -εξού και το πρωταρχικό της όνομα ως ΕΟΚ Ευρωπαική Οικονομική Κοινότητα-
στην οποία επιδιώξαμε να μπούμε, θα πρέπει να τηρήσουμε και κάποιους δεσμευτικούς όρους και προυποθέσεις που ετσι και αλλιώς έχουν μπει στη ζωή μας, με αποτέλεσμα τα περιθώρια «αυτενέργειας» του Ελληνικού Κράτους να είναι περιορισμένα αν όχι ανύπαρκτα de facto.
Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό οτι οι νόμοι της ΕΕ είναι υπεράνω των νόμων των επιμέρους κρατών – μελών. Κατά συνέπεια για να είμαστε σοβαροί, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε οτι μπορούμε να κατευθύνουμε μόνοι μας ως Ελλάδα την οικονομική μας ζωή, χωρίς κάποιον έλεγχο γιατί εκτός των άλλων δεν πρέπει να μας διαφεύγει οτι, όλα αυτά τα χρόνια δεχόμασταν τεράστια ποσά από χρήματα των φορολογουμένων των άλλων χωρών της ΕΕ, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις κακοδιαχειριστήκαμε με τις ευλογίες ή την ανοχή κάποιων ανευθυνο-υπεύθυνων δημοσίων «λειτουργών. Λοιπόν ήλθε κάποια στιγμή να γίνει ο απολογισμός…. και αυτός είναι δυσάρεστος για μας, γιατί καλούμαστε να πληρώσουμε τα λάθη ανήθικων ή στην καλύτερη περίπτωση ανίκανων ανθρώπων αυτού του παρελθόντος μας. Βεβαίως το ΔΝΤ είναι η κορυφή της πυραμίδας…. Ο επιβλέπων ιθύνων «νους» απο τον οποίον κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε καν η «παντοδύναμη» χώρα των ΗΠΑ.
Αυτά λοιπόν τα ολίγα, για να αποκτήσουμε κάποια επίγνωση για την πραγματική παγκόσμια οικονομική ιεραρχία κάτω από την οποία βρισκόμαστε στο όνομα της οποίας έχουμε αποδεχθεί σαν κράτος κάποιες υποχρεώσεις μαζί με τα δικαιώματα που αντλήσαμε . Είναι το γνωστό και δημοφιλές για τους οικονομικούς αυτούς κύκλους, παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι και το τυρί που παίζεται κατά κόρον από τον 19ο αιώνα κυρίως και μετά …